شگردهای زبانی و معنایی حافظ با اسامی غلامان و کنیزان در ساخت ایهام تناسب
Keywords:
ایهام تناسب، ایهام تبادر، شعر حافظ، غلام، کنیز.Abstract
Hafez's poem can be considered as the most complex and mysterious poem in Persian in terms of using the artistic, rhetorical and semantic capacities and functions of language. In this regard, he goes so far that in order to receive and understand the intellectual world of his speech, no part of his speech can be ignored and delayed. What; Cleverly, cleverly and consciously, he has used all the subtleties and capacities of language to express his ideas and draw his worldview, and he has used them with all skill. Among these linguistic possibilities are the names of a type of slaves and maids in different historical periods of Iran, which were given to them for different reasons. It is due to the use of these linguistic techniques that Hafez's poetry has always been studied and studied by literary scholars from various angles. On the other hand, since the most important feature of Hafez's stylistics and art is his wonderful use of ambiguity and its types, especially proportional ambiguity, many scholars and poets have tried to extract evidence of ambiguity and its types in his poetry, different layers of meaning and linguistic cryptography. Show his art and reveal the wonders of the prismatic relationship of words in his poetry. In this research, an attempt has been made to show the artistic applications of the names of a kind of slaves and maids in the construction of the confusion of appropriateness and the confusion of desperation in Hafez's poetry by documentary and analytical methods. The results of the research show that Hafez, consciously and reluctantly, uses the names of a kind of slaves and maids in a context of confusion of proportionality and descent, so that both the prismatic and engineered relations of the words of the poemReferences
منابع
1) آقا حسینی، حسین و فاطمه جمالی (1384)، «فراتر از ایهام» مجلة دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. ش 61 دوره دوم، تابستان. صص 142-121.
2) بیهقی، ابوالفضل. (1375). تاریخ بیهقی، تصحیح علیاکبر فیاض، به اهتمام محمدجعفر یاحقی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
3) حافظ شیرازی، شمسالدین محمد. (1388). دیوان حافظ، تصحیح علامه محمد قزوینی و قاسم غنی، به اهتمام ع.جربزهدار، تهران: اساطیر.
4) حمیدیان، سعید. (1392). شرح شوق، تهران: قطره.
5) دشتی، علی. (1380). نقشی از حافظ، ج 2، تهران: اساطیر.
6) دهخدا، علیاکبر. (1377)، لغتنامه. زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، تهران: دانشگاه تهران.
7) راستگو، محمد. (1395). در پی آن آشنا، دفتر نخست، مهندسی سخن در سرودههای حافظ، تهران: نشر نی.
8) رامپوری، غیاثالدین محمد. (1363). غیاثالغات، به کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.
9) شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1391). رستاخیز کلمات، چاپ دوم، تهران: سخن.
10) شمیسا، سیروس. (1387). فرهنگ اشارات ادبیات فارسی، چاپ نخست از ویرایش دوم، تهران: فردوس.
11) شمیسا، سیروس، دالوند، یاسر. (1396). «کارکرد اسامی نوعی غلامان و کنیزان در ساخت ایهام تناسب در ادب پارسی»، متن پژوهی ادبی، سال 21، شماره 71، صص 168-131.
12) طهماسبی، فرهاد. (1389). اسرار عشق و مستی، ج 1، تهران: علم.
13) عبید زاکانی، عبیدالله. (1392). کلیات عبید زاکانی، تصحیح، تحقیق و شرح پرویز اتابکی، تهران: زوّار.
14) عزیزی هابیل، مجید و همکاران. (1398). «شگردهای حافظ در چندمعنایی کردن متن»، متن پژوهی ادبی، سال 23 شماره 79، 30-7
15) عمران پور، محمدرضا. (1386). «اهمیت عناصر و ویژگیهای ساختاری واژه در گزینش شعر»، نشریه علمی – پژوهشی گوهر گویا، صص 80-153.
16) عنصرالمعالی، کیکاووس بن اسکندر. (1390). قابوسنامه، با اهتمام عبدالحسین یوسفی، تهران: علمی و فرهنگی.
17) منشی، محمد بن علی. (1356). همایون نامه، به اهتمام رکنالدین همایون فرخ، تهران: دانشگاه ملی ایران.
18) نفیسی، علیاکبر (ناظمالأطبا). (1343)، فرهنگ نفیسی، ناظمالأطبا، تهران: انتشارات خیام.
19) وطواط، رشیدالدین. (1362). حدائق السحر فی دقایق الشعر، تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: طهوری و سنایی.
20) همایی، جلالالدین. (1371). فنون بلاغت و صناعات ادبی، چاپ دوم، تهران: انتشارات توس.
1) آقا حسینی، حسین و فاطمه جمالی (1384)، «فراتر از ایهام» مجلة دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. ش 61 دوره دوم، تابستان. صص 142-121.
2) بیهقی، ابوالفضل. (1375). تاریخ بیهقی، تصحیح علیاکبر فیاض، به اهتمام محمدجعفر یاحقی، مشهد: دانشگاه فردوسی.
3) حافظ شیرازی، شمسالدین محمد. (1388). دیوان حافظ، تصحیح علامه محمد قزوینی و قاسم غنی، به اهتمام ع.جربزهدار، تهران: اساطیر.
4) حمیدیان، سعید. (1392). شرح شوق، تهران: قطره.
5) دشتی، علی. (1380). نقشی از حافظ، ج 2، تهران: اساطیر.
6) دهخدا، علیاکبر. (1377)، لغتنامه. زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، تهران: دانشگاه تهران.
7) راستگو، محمد. (1395). در پی آن آشنا، دفتر نخست، مهندسی سخن در سرودههای حافظ، تهران: نشر نی.
8) رامپوری، غیاثالدین محمد. (1363). غیاثالغات، به کوشش منصور ثروت، تهران: امیرکبیر.
9) شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1391). رستاخیز کلمات، چاپ دوم، تهران: سخن.
10) شمیسا، سیروس. (1387). فرهنگ اشارات ادبیات فارسی، چاپ نخست از ویرایش دوم، تهران: فردوس.
11) شمیسا، سیروس، دالوند، یاسر. (1396). «کارکرد اسامی نوعی غلامان و کنیزان در ساخت ایهام تناسب در ادب پارسی»، متن پژوهی ادبی، سال 21، شماره 71، صص 168-131.
12) طهماسبی، فرهاد. (1389). اسرار عشق و مستی، ج 1، تهران: علم.
13) عبید زاکانی، عبیدالله. (1392). کلیات عبید زاکانی، تصحیح، تحقیق و شرح پرویز اتابکی، تهران: زوّار.
14) عزیزی هابیل، مجید و همکاران. (1398). «شگردهای حافظ در چندمعنایی کردن متن»، متن پژوهی ادبی، سال 23 شماره 79، 30-7
15) عمران پور، محمدرضا. (1386). «اهمیت عناصر و ویژگیهای ساختاری واژه در گزینش شعر»، نشریه علمی – پژوهشی گوهر گویا، صص 80-153.
16) عنصرالمعالی، کیکاووس بن اسکندر. (1390). قابوسنامه، با اهتمام عبدالحسین یوسفی، تهران: علمی و فرهنگی.
17) منشی، محمد بن علی. (1356). همایون نامه، به اهتمام رکنالدین همایون فرخ، تهران: دانشگاه ملی ایران.
18) نفیسی، علیاکبر (ناظمالأطبا). (1343)، فرهنگ نفیسی، ناظمالأطبا، تهران: انتشارات خیام.
19) وطواط، رشیدالدین. (1362). حدائق السحر فی دقایق الشعر، تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: طهوری و سنایی.
20) همایی، جلالالدین. (1371). فنون بلاغت و صناعات ادبی، چاپ دوم، تهران: انتشارات توس.
Published
2021-06-02
How to Cite
سلیمی ح. (2021). شگردهای زبانی و معنایی حافظ با اسامی غلامان و کنیزان در ساخت ایهام تناسب. LANGUAGE ART, 6(2). Retrieved from https://languageart.ir/index.php/LA/article/view/204
Issue
Section
Article