بینامتنی و اصالت در رمان پسااستعماری: دل تاریکی از کنراد در مقابل خم رودخانه از نیپال

نویسندگان

  • لامیا مشقوق دکترای زبان و ادبیات انگلیسی و عضو آزمایشگاه ISILC، دانشگاه محمد حیدر، بیسکرا، الجزایر.
  • سلیم کربوع دانشیار مطالعات فرهنگی و آمریکایی در گروه زبان و ادبیات انگلیسی. عضو آزمايشگاه ISILC، دانشگاه محمد حيدر، بيسکرا، الجزاير.

DOI::

https://doi.org/10.22046/LA.2022.05

کلمات کلیدی:

بینامتنی, اصالت, روایت پسا/استعماری, خواننده

چکیده

مقاله حاضر روشی را بررسی می‌کند که نویسندگان پسااستعماری متون قبلی را در رمان‌های خود ادغام می‌کنند و در عین حال تجربیات مردم مستعمره را با استعمارگر خود روشن می‌کنند. این سرنخ‌های بینامتنی متفاوتی را که در رمان «خم رودخانه» اثر نیپال برای یادآوری «دل تاریکی جوزف کنراد» استفاده شده است، نشان می‌دهد. بنابراین مقاله بررسی می‌کند که چگونه رمان کنراد در رمان پسااستعماری نایپل منعکس می‌شود، چگونه دومی روایتی اصیل خلق می‌کند، و چگونه این رابطه بینامتنی مولد ادعای نهایی را که ممکن است اصالت متن پسااستعماری را محدود می‌کند، لغو کند. این مقاله استدلال می‌کند که وام‌گیری نیپال از متنی دیگر برای نوشتن اثرش، حس جدیدی از اصالت را ایجاد می‌کند، زیرا ادعای اصالت در مورد انزوا نیست، بلکه در مورد تداعی است: روشی که متن قبلی در متن جدید گنجانده می‌شود. 

بیوگرافی نویسندگان

لامیا مشقوق ، دکترای زبان و ادبیات انگلیسی و عضو آزمایشگاه ISILC، دانشگاه محمد حیدر، بیسکرا، الجزایر.

مقاله حاضر روشی را بررسی می‌کند که نویسندگان پسااستعماری متون قبلی را در رمان‌های خود ادغام می‌کنند و در عین حال تجربیات مردم مستعمره را با استعمارگر خود روشن می‌کنند. این سرنخ‌های بینامتنی متفاوتی را که در رمان «خم رودخانه» اثر نیپال برای یادآوری «دل تاریکی جوزف کنراد» استفاده شده است، نشان می‌دهد. بنابراین مقاله بررسی می‌کند که چگونه رمان کنراد در رمان پسااستعماری نایپل منعکس می‌شود، چگونه دومی روایتی اصیل خلق می‌کند، و چگونه این رابطه بینامتنی مولد ادعای نهایی را که ممکن است اصالت متن پسااستعماری را محدود می‌کند، لغو کند. این مقاله استدلال می‌کند که وام‌گیری نیپال از متنی دیگر برای نوشتن اثرش، حس جدیدی از اصالت را ایجاد می‌کند، زیرا ادعای اصالت در مورد انزوا نیست، بلکه در مورد تداعی است: روشی که متن قبلی در متن جدید گنجانده می‌شود. 

سلیم کربوع، دانشیار مطالعات فرهنگی و آمریکایی در گروه زبان و ادبیات انگلیسی. عضو آزمايشگاه ISILC، دانشگاه محمد حيدر، بيسکرا، الجزاير.

مقاله حاضر روشی را بررسی می‌کند که نویسندگان پسااستعماری متون قبلی را در رمان‌های خود ادغام می‌کنند و در عین حال تجربیات مردم مستعمره را با استعمارگر خود روشن می‌کنند. این سرنخ‌های بینامتنی متفاوتی را که در رمان «خم رودخانه» اثر نیپال برای یادآوری «دل تاریکی جوزف کنراد» استفاده شده است، نشان می‌دهد. بنابراین مقاله بررسی می‌کند که چگونه رمان کنراد در رمان پسااستعماری نایپل منعکس می‌شود، چگونه دومی روایتی اصیل خلق می‌کند، و چگونه این رابطه بینامتنی مولد ادعای نهایی را که ممکن است اصالت متن پسااستعماری را محدود می‌کند، لغو کند. این مقاله استدلال می‌کند که وام‌گیری نیپال از متنی دیگر برای نوشتن اثرش، حس جدیدی از اصالت را ایجاد می‌کند، زیرا ادعای اصالت در مورد انزوا نیست، بلکه در مورد تداعی است: روشی که متن قبلی در متن جدید گنجانده می‌شود. 

##submission.downloads##

چاپ شده

2022-02-28

شماره

نوع مقاله

مقاله

##plugins.generic.recommendBySimilarity.heading##

1 2 > >> 

##plugins.generic.recommendBySimilarity.advancedSearchIntro##