گفتمان فوکو چیست؟
DOI::
https://doi.org/10.22046/LA.2022.08کلمات کلیدی:
عملکردی, کلامی, ساختار گفتمانی, تمرین بلاغی, تلفظچکیده
این تحقیق مفهوم گفتمان را از دیدگاه میشل فوکو متفکر فرانسوی و ارتباط آن با مطالعات زبان‌شناختی موثر بر آن را از جهت شناسایی زوایایی که برداشت وی از این مفهوم با برداشت زبان‌شناختی مطابقت دارد و نیز جنبه‌های موجود در آن ارائه می‌کند تا از آن متمایز شود. این پژوهش همچنین به تعاریفی که فوکو در موارد متعدد از جهات مختلف به گفتمان ارائه کرده است و سعی دارد با گنجاندن همه ابعاد آنچه فوکو خواستار آن بود، از هرگونه نگاه یک‌جانبه در برخورد با این مفهوم جلوگیری کند. پژوهش با بیان جهت‌گیری نظری کلی که فوکو را به خود مشغول می‌کند و ویژگی‌های نظریه او آغاز شده و سپس تعاریف او از گفتمان را از جنبه‌هایی که از طریق آن به دست می‌آید دنبال می‌کند، از این جهت که مجموعه‌ای از کلمات است که در کنار هم قرار گرفته‌اند و قواعدی هستند که ساختار آن را بیان می‌کنند، و از این جهت که یک عمل اجتماعی است.
مراجع
قاسمي، ع.ا. (2020). أجناس النصوص. كوكب العلوم، الجزائر.
Banks, D. (2001). Analyses des discours spécialisés: le domaine anglais. Revue française de linguistique appliquée, 6(2), 7-16.
Barthes, R. (1968). La mort de l'auteur. Manteia, 5, 12-17.
Benveniste, É. (1974). Problèmes de linguistique générale, tome II (Gallimard).
Benveniste, É. (1966). Problèmes de linguistique générale (Gallimard, Vol. 1). Bibliothèque des Sciences humaines», Paris, 1.
Bilba, C. (2014). Les enjeux stratégiques de la théorie du discours chez Foucault. Meta: Research in Hermeneutics, Phenomenology and Practical Philosophy, 6(2), 526-550.
Deleuze, G. (1988). Foucault. U of Minnesota Press.
Ducrot, O. (1984). Le dit et le dire. Les Editions de Minuit. Paris.
Favreau, J. (2012). Ni l’un ni l’autre : la « pensée du dehors » de Blanchot. In Vertige de l'écriture: Michel Foucault et la littérature (1954-1970). Lyon: ENS Éditions. doi:10.4000/books.enseditions.6737
Foucault, M. (1969). L'Archéologie du savoir. Revue de Métaphysique et de Morale. Gallimard, Paris.
Foucault, M., Prado, P. W., & Routhier, F. (1990). La vérité et les formes juridiques. Chimères. Revue des schizoanalyses, 10(1), 8-28.
Guilhaumou, J. (2016). Le fonctionnalisme discursif de Michel Foucault: le temps de la dynastique du savoir. Policromias: revista de estudos do discorso, imagem e som (Labedis), 2(1), 9-36.
Kendall, G., Wickham, G., (1999). Using Foucault’s Methods. SAGE Publications Ltd, 6 Bonhill Street, London England EC2A 4PU United Kingdom. https://doi.org/10.4135/9780857020239
Latour, B. (1987). Science in action: How to follow scientists and engineers through society. Harvard university press.
Marques, W. (2013). Sur le discours et l'histoire en Foucault: entretien avec Jacques Guilhaumou. Alfa: Revista de Linguística (São José do Rio Preto), 57, 671-693.
Qasimi, A.A. (2020). Text genres. Planet of Science, Algeria
Rajchman, J., (1985). Michel Foucault: The Freedom of Philosophy. Columbia University Press, New York.
Reboul, A., & Moeschler, J. (1998). Pragmatique du discours. De l'interprétation de l'énoncé à l'interprétation du discours. Armand Colin.
Revel, J. (2009). Généalogie. Id., Le vocabulaire de Foucault, Ellipses, Paris, 37-38.
Ricœur, P., (1975). La Métaphore vive, Seuil. ed. Paris.
Sauntson, H. (2012). From Form to Function: Structural-Functional Discourse Analysis. In: Approaches to Gender and Spoken Classroom Discourse. Palgrave Macmillan, London. https://doi.org/10.1057/9780230343580_3
Schiffrin, D., (1994). Approaches to Discourse. Wiley-Blackwell.
Tardy, J. N. (2006). Visibilité, invisibilité: voir, faire voir, dissimuler. Hypothèses, (1), 15-24.
Terec-Vlad, L., & Trifu, A. (2015). Postmodernism as discourse from Foucault to Habermas. International Letters of Social and Humanistic Sciences, 57, 106-109. https://doi.org/10.18052/www.scipress.com/ILSHS.57.106
##submission.downloads##
چاپ شده
ارجاع به مقاله
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2022 Abd El Hak Gasmi
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution 4.0 می باشد.
فصلنامه هنر زبان یک مجله دسترسی آزاد است و مقالات پس از پذیرش در دسترس عموم قرار می گیرند و استفاده از آن با ذکر منبع آزاد است