مقایسۀ گرشاسپ نامه و فرامرز نامه و بانو گشسپ نامه از جنبه‌های ابعاد فانتزی

الملخص

بی‌تردید، جادو و جادوگری، تاریخی به قدمت تاریخ بشر دارد. فانتزی و فرایند آن از مباحثی است که در ادبیات قابل‌بررسی است. حماسه‌های ایران نیز دارای این‌چنین ابعادی هستند. به‌خصوص که رابطه‌ای تنگاتنگ با اسطوره‌ها، افسانه‌ها و حماسه دارند. ازجمله مؤلفه‌های رایج در متون وهم‌انگیز فانتزی، جادو و جادوگری ست. این مقاله که با روش توصیفی – تحلیلی نوشته شده است، کوششی است در پرداخت به نقاط تشابه و تفاوت کاربرد این مؤلفه در منظومۀ گرشاسپ نامه با فرامرز نامه و بانوگشسپ نامه. برای دست یافتن به نتیجه، تلاش شده است تا ابتدا تعریفی اجمالی از فانتزی ارائه شود و پس‌ازآن، مشخصات گرشاسپ و فرامرز و بانوگشسپ در منظومه‌های مذکور بررسی گردد. درنهایت نیز با ذکر شواهد، به مقایسۀ بسامد کاربرد جادو و علت برتری گرشاسپ نامه در ابعاد فانتزی جادو پرداخته شود. در مقایسۀ بسامد استفاده از این عناصر، نخست گرشاسپ نامه و سپس فرامرز نامه و در آخر نیز بانو گشسپ نامه قرار دارند. ازجمله دلایل این برتری در گرشاسپ نامه، می‌توان وجود سفر و انواع آن و ذهنیت سراینده و نیز نزدیکی او به سبک خراسانی نسبت به دو منظومۀ دیگر دانست.