موضوع تهی و شکل استانداردسازی (تطابق ناکافی در تعیین پسوند ضمیر جزئی)

چکیده

بسیاری از محققین مولد که در چارچوب دستور زبان کار می‌کنند، پدیده موضوع تهی را بررسی کرده‌اند. بنابراین، رویکردهای زیادی وجود دارد که در شناسایی ضمیر جزئی (pro)، و توجیه آن در زبان‌های انسانی متفاوت است. این مقاله این رویکردها را مورد بحث قرار می‌دهد و ماهیت چندوجهی موضوعات تهی را برجسته می‌کند. به طور خاص، نشان می‌دهد که فرمول اصلی پارامتر pro-drop، که بر اساس توافق کامل است، به اندازه کافی برای توضیح تفاوت در بین زبان‌ها مناسب نیست، به ویژه در چارچوب نظریۀ رُخ‌نمود که تطابق را دارای ویژگی‌های غیرقابل تفسیر می‌داند. در این چارچوب نظری، استنباط می‌کنیم که عربی ضمیر جزئی را حذف می‌کند و بر خلاف آنچه در برخی متون تولیدی گزارش شده‌است، پسوندهای واقعی، صفت‌های یکسان هستند. حالت اسمی نیز به عنوان توجیه اصلی ضمیر جزئی در نظر گرفته می‌شود، در حالی که فرآیند شناسایی ویژگی‌ها از طریق رابطه پیوند مشخص می‌شود. علاوه بر این، فرض می‌شود که ضمیر جزئی در عربی با ویژگی‌های غیر مشخص وارد اشتقاق می‌شود. بنابراین در تعیین صفت بر اساس رابطه پیوند دادن این ضمیر به جایگاه مصدر در ساختار یا به یک مفسر در گفتمان است. در ارزیابی ترکیب مرزی همان صفات است.