ترتیب واژگانی: ادغام یا برونی‌سازی؟

پدیده ترتیب واژگانی و مشتقات گوناگون آن بسیار مورد توجه تئوری زایشی واقع شد، زیرا باید در شناسایی محاسبات دستوری مختلف توضیح داده شود. به همین ترتیب، در چارچوب نظریه حاکمیت و وابستگی، نظریه –X مفهوم فنی خود را براساس ساختار SVO که نظم ذاتی در دستور زبان جهانی است، بنا نهاد. هر چند تئوری زایشی خیلی زود این فرض را تحت تاثیر برنامه مینیمالیستی رد کرد با این فرض که سیستم از نظر ترتیب واژگانی کور است و تنوع چیدمان از دستور جهانی به دست نمی‌آید، بلکه مشخصه سیستم‌های شناختی بیرونی است. در حقیقت، ساختارها به صورت آزاد در سیستم محاسباتی ادغام می‌شوند، سپس با توجه به داده‌های مختلف ارائه شده در هر آزمایش، آنها در دوره حسی – حرکتی در الگوهای مختلف ظاهر می‌شوند. در این چارچوب کلی نظری، این کار به منظور بررسی محاسباتی است که باعث ایجاد ترتیب واژگانی در زبان‌های انسانی می‌شوند، که روند مولد مفهوم را نشان می‌دهند، و یک مشکل فنی پیچیده ایجاد می‌شود که در فرضیات از یک سو محاسبات ادغام را آزاد و از سوی دیگر، پیوند تنوع به فرآیند ارزیابی قابل مقایسه نیست. در حقیقت، از نقطه نظر فنی، متوجه شدیم كه در برنامه مینیمالیستی، چیدمان جهانی كلمات اجتناب ناپذیر است، زیرا هر پردازش چیدمان كلمات نیاز به خروج محاسباتی از یک ساختار نحوی آماده دارد.